Het is makkelijk om te vergeten waarom. Beschouw dit als een grondige herinnering.
Wanneer je passie onderdeel is van je werk, hoor je bij de gelukkigen. Het brengt je in contact met geweldige, gelijkgestemde mensen. Het laat je nieuwe richtingen verkennen, nieuwe avonturen aangaan en momenten beleven die onmogelijk zouden zijn als werk en passie aan tegenovergestelde kanten van de lijn zouden staan. Maar het is makkelijk om te verdwalen in de dagelijkse routine, om je te focussen op het hoe en het waarom te vergeten.
De ruimte die het rijden creëert
“Het is mijn leven sinds ik op mijn veertiende voor het eerst motorfietsen stond te wassen,” vertelt REV’IT!-vertegenwoordiger voor het VK, Paul Dobb. “Het heeft me naar de mooiste uithoeken van het Verenigd Koninkrijk en verder gebracht, het heeft levenslange vriendschappen opgebouwd en het gaf me mijn doel. Maar meer dan wat dan ook is motorrijden voor mij een ruimte – een ruimte in je hoofd, een ruimte in de wereld, en een ruimte in je eigen werkelijkheid.
Het is de verbinding tussen gashendel en de weg, tussen wat je controleert en wat je voelt. Het is het cliché van passie, en misschien nog wel meer gaat het om helderheid en gemoedsrust. Wegkomen van de dagelijkse ruis; dát is wanneer het waarom weer in beeld komt.”
Geen scheiding tussen leven en motorfietsen
Paul en een paar van zijn vrienden zijn naar Noord-Wales gereisd. Om precies te zijn naar Snowdonia, de bergachtige regio van Wales. En om nóg preciezer te zijn: ze zijn er voor een weekend bij de OnlyStans Off-Road Experience, gerund door Lee Edmonson – hoofdmonteur van hard-endurotopper Billy Bolt. Lee groeide op in de endurowereld en is eigenaar van dit stukje paradijs.
Lee’s familie, vrienden en hele omgeving draaiden om off-road rijden. Voor hem bestond er geen scheiding tussen leven en motorfietsen – ze waren één en hetzelfde. Toen Paul en zijn team aankwamen op Lee’s terrein, stonden twee dagen vol vieze motoren en modderige glimlachen op het programma – veroorzaakt door het soort rijden dat je gedachten verheldert als een koude bergbeek.
Voor het weekend stond een vloot Husqvarna TE250’s en 300’s van OnlyStans klaar. Paul kon het echter niet laten zijn oude GasGas mee te nemen. Wat kleding betreft was de keuze eenvoudig: de REV’IT! DIRT Series. Modulair en gemaakt om aan te passen en te layeren. Ideaal voor onvoorspelbaar terrein, ideaal voor wisselende weersomstandigheden. Kortom: ideaal voor wat zou komen.
Rijden in de Mist: Dag Eén in de Heuvels boven Barmouth
De lucht is dik van de mist wanneer de groep vanuit de oude stenen schuur over een speels singletrackpad wordt geleid, de steile, ruige heuvels boven het stadje Barmouth in. Onvoorspelbaar, zacht en ingesleten terrein opent zich naar rotsachtige beklimmingen. Hoewel de mist de uitzichten verbergt, geeft de grijze waas juist een gevoel van aanwezigheid, van sfeer. “Het maakt de wereld klein – het maakt jóu klein,” zegt Paul. “Omdat we amper verder kijken dan onze eigen spatborden, gaat het echt, fysiek, om het hier en nu.”
Na dat aandachtige moment is er al snel – en vaak – gelach. Je kunt altijd zien wanneer mensen plezier hebben op de motor. Ze springen van kleine rotsen, slingeren door singletrack en letten bij elke stop op elkaar. Er is kameraadschap in het aangaan van dezelfde uitdaging, één rijder tegelijk, iedereen die wil dat de anderen slagen.
Blauwe plekken als herinnering dat het écht is
Dan komt dat moment. Een steile sectie, net te veel gas, een verkeerd getimede gewichtsverplaatsing – en plotseling gaat Pauls motor er vandoor terwijl hij zelf tegen de grond klapt. Helm tegen de wand. Adrenaline vliegt omhoog. Maar vóór de onvermijdelijke grappen losbarsten, is er steun. Niemand wijst met vingers; het is gewoon een groep die zeker wil weten dat hij oké is. Blauwe plekken horen erbij. Ze herinneren je eraan dat het echt is.
Later op de dag begint de mist op te trekken. De zon breekt door en Wales laat zich zien. Rollende heuvels, stenen muren en grazende schapen strekken zich uit rondom hen. Ze vinden een kam hoog boven Barmouth Bay en rijden een kort lusje keer op keer, jagend op trails totdat ze buiten adem zijn en breed grijnzen.
Tegen de avond stuiteren ze terug naar beneden door zompige grond en rotsige stukken, op weg naar het avondeten – moe en modderig, maar al uitkijkend naar de volgende dag.
Over de Brug: Dag Twee de Trails op en in de Flow
Bij het ochtendgloren op dag twee zijn de omstandigheden niet veel veranderd. Nog steeds wat vochtig, wat mistig, maar ongelooflijk sfeervol. Maar deze keer hangt er iets extra’s in de lucht. De gedeelde verhalen en het gelach van de avond ervoor hebben de band verdiept tussen mensen die twee dagen geleden nog vreemden waren.
De groep doet hun uitrusting aan en rijdt opnieuw weg. Al snel rollen de wielen over de houten planken van de Barmouth Bridge. Het voelt surrealistisch om over een brug te rijden die eruitziet alsof er treinen over zouden moeten rijden – niet motorfietsen. En toch mag het perfect, terwijl voetgangers glimlachen wanneer ze voorbij komen. “Is dit niet hoe het zou moeten zijn?” mijmert Paul. “Iedereen die de wereld deelt, respectvol, op zijn eigen manier.”
Vrienden voor je, vertrouwde rijders achter je
Terug in de heuvels vindt de groep snel haar ritme. Dit keer is het nog steeds speels, nog steeds leuk, maar met een zachtere ondertoon – het stille besef dat het bijna voorbij is. Het rijden voelt nu verfijnder; iedereen heeft zijn groove gevonden – vertrouwde vrienden voor hen, bekende rijders achter hen.
Ze pakken het zwaarste terrein van de trip aan: steile rotsafdalingen, kronkelende beklimmingen en brede, golvende landweggetjes waar de motoren hun benen kunnen strekken langs de Welshe heuvels. Grappen en gelach blijven volop komen. Er zijn kleine overwinningen en af en toe een schuiver, maar iedereen rijdt op een gevoel van vooruitgang en gedeeld succes.
Later die dag keert Paul terug naar een bekende haarspeldbocht – krap, technisch, in de heuvel uitgesneden. De vorige keer had hij er moeite mee. Maar vandaag is het anders, Paul is anders. “Gas erop, koppeling slepend, de motor schiet vooruit, stuiterend en graaiend naar grip,” herinnert hij zich. “Maar dit keer was het anders. Ik heb geleerd van de vorige keer. De klim is niet zo moeilijk meer. Het is zelfs leuk.”
Niemand gewond, iedereen grijnst
Beneden wordt Paul opgewacht door gejuich. Mederijder Andy kijkt wat verdwaasd – zijn motor is nergens te zien. Blijkt dat net iets te veel gas en te veel koppeling zijn machine salto’s heeft laten maken, omhoog de heuvel op en de natuur in. Je zou verwachten dat de eigenaar geschokt zou zijn bij het zien van een van zijn motoren die door de lucht tuimelt. Maar dat is hij niet. Hij lacht, juicht, blij dat iedereen zichzelf pusht en plezier heeft.
Niemand is gewond, iedereen grijnst, en op de een of andere manier voelt het moment als het perfecte einde. Weer een dag vol avontuur, gedeelde verhalen; kleine blauwe plekken en grote glimlachen.
Zelfs Dezelfde Route is Nooit Twee Keer Dezelfde
Dit was een weekend dat je eraan herinnert dat de beste reizen niet gaan over afstand; ze gaan over de mensen en plekken die je het gevoel geven dat je leeft. Dat is de magie van off-road rijden. Want hoe lang of kort de trip ook is, het brengt je altijd ergens nieuws. Zelfs dezelfde route is nooit twee keer hetzelfde.
Het was ook een trip over vriendschap. Over de constante behoefte om onszelf eraan te herinneren waarom de dingen waar we van houden ertoe doen en waarom we, wanneer we een ervaring delen, een deel van onszelf delen.
Want uiteindelijk zijn het het gas, het pad en de mensen met wie je het deelt – dat is de echte verbinding. Dat is de helderheid. Dat is het waarom.
OnlyStans Off-Road Experience
Avonturen zoals die van Paul en de jongens zijn gegarandeerd wanneer je achter Lee en de OnlyStans-crew aan rijdt de Welshe natuur in – al is het maar omdat Wales nooit teleurstelt als het gaat om avontuurlijke ritten. Ontdek meer over de OnlyStans Off-Road Experience en doe mee aan de spanning en het plezier.
